Er zijn drie dingen die ik mijzelf nooit ga aandoen: een caravan achter mijn auto knopen, een elektrische fiets bezitten en met een teckel wandelen. Daar voeg ik er nu een aan toe: ik zeg nooit meer iets over een teckel. Want zo’n half hoog en anderhalf lang beestje bracht mij vandaag in een ongemakkelijke positie.
Back to the eighties and nineties was het thema van de rit die een club met de weinig overdreven naam Overdrive organiseerde op de zonnige zondag 22 mei.
Miles arriveerde als eerste, de ongeduld. Al snel groeide het rijtje deelnemers en zo ontstond een startveld met ondermeer twee Lincoln’s, een Passat neusbeer, een Lancia Kappa coupé en als klap op de vuurpijl een pijnlijk fraaie Renault Fuego.
Ik wandelde met het stel van de Fuego richting koffie met vlaai, waarbij wij langs een hele rij huurbare iebaaiks (in goed Nederlands e-bikes) wandelden. Ik gooide mijn eerder genoemde beloftes eruit en de vrouw des Fuegos bleek een teckel en een electrofiets te bezitten èn verkondigde dat ze wel ooit een caravan wilde. Ik zweeg. 1,3 seconden, langer houd ik niet vol.
Enigszins bedremmeld nam ik plaats aan de koffietafel. Dan maar over neusberen en Concerto’s ouwehoeren. En dan gebeurt het. Een fraaie blondine neemt plaats aan de buurtafel. Met een teckel…
Gelukkig gingen we snel op weg en wat volgde was een prachtige toer door Oost Brabant, via Noord Limburg naar Nord Rhein Westfalen. Af en toe hield Miles een sprintwedstrijd met één van de deelnemende Lincolns. De bestuurder van de achtervolgende Concerto moest alle zeilen bijzetten om ons bij te houden.
Lunchtijd. Ik bestel roodbaarsfilet met salade en krijg een bord ter grootte van Utrecht geserveerd. We zijn in Duitsland….
Tijdens deze pauze toch maar even de teckel geknuffeld. En een knipoog van de blondine gescoord. Wat je als ouwe zak toch nog mag meemaken….
De rit eindigde in Echt. Groepsfoto. Laatste teckelknuffel en tevreden huiswaarts.
Ik vond het hilarisch! groet,
de Fuego-teckel-vrouw